Het effect van paardencoaching op een paard
Paardencoaching is erg populair. Het wordt op allerlei plekken aangeboden, zowel voor therapie als bedrijfsuitjes. Daarnaast is er ook het therapeutisch paardrijden, voor mensen met een lichamelijke of geestelijke handicap. In veel gevallen zijn de coaches mensen met een achtergrond in de psychologie of ervaring in het begeleiden van mensen. Hun kennis van paarden is meestal hobbymatig. Andersom komt echter ook voor.
Dr. Ir. Kathalijne Visser doet onder andere onderzoek naar het effect van coaching op de paarden. “We weten wat het doet voor mensen, er zijn mooie effecten. Maar hoe is het voor de paarden? Fysiek heeft het geen noemenswaardige gevolgen, ze raken er fysiek niet van uitgeput of gewond. Wat het mentaal met ze doet is lastiger vast te stellen. Vinden ze het zwaar of misschien juist wel leuk?” Kathalijne en haar teamgenoten zoeken naar een praktische manier om de paarden te monitoren. “Het moet iets zijn waar alle gebruikers mee uit de voeten kunnen, waardoor ze een paard leren lezen. Om dat te ontwikkelen werken we met veel partijen samen, die gegevens voor ons verzamelen. Het mooie daarvan is dat ze daardoor zelf al gewend raken om anders naar de paarden te kijken.”
Een bekend fenomeen is het gebruik van oudere paarden voor coaching. Kathalijne: “Als ze niet meer voor de sport geschikt zijn, is dat soms een rol die ze toebedeeld krijgen. Maar zijn alle paarden daarvoor geschikt? Is de mentale belasting voor oudere paarden anders? Dat gaan we uitzoeken.” In haar lezing gaat Kathalijne in op haar onderzoek en legt ze uit waarom de mens zich aangetrokken voelt tot paarden. Daarnaast doe je mee aan een test of jij bepaalde emoties bij paarden kan herkennen.
Dr. Ir. Kathalijne Visser is gespecialiseerd in paard-mens interactie. Na haar studie Dierwetenschappen aan de Universiteit van Wageningen promoveerde ze op het karakter van paarden aan de Universiteit van Utrecht. Ze stond aan de basis van de welzijnsmonitor en is mede oprichter van de International Society for Equitation Sciense (ISES). Sinds 2015 werkt ze als docent en onderzoeker aan de Aeres Hogeschool in Dronten en sinds 2020 is ze daar lector Human-Animal Interactions. Van huis uit is ze een echt paardenmeisje. Tijd voor een eigen paard ontbreekt, maar ze rijdt nog af en toe bij vrienden. ‘Puur recreatief hoor.’
“We weten dat een mens-dier interactie niet alleen belangrijk is voor een fysieke gezondheid, maar dat het ook middels de ‘social-support’ rol een positieve invloed kan hebben op de mentale gezondheid van mensen.”